μετοικέσιον

μετοικέσιον, τὸ (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «τὸ ἐκ τόπου εἰς τόπον οἰκῆσαι».

[ΕΤΥΜΟΛ. < μετοικέτ-ης (με συριστικοποίηση τού -τ- πριν από το -ι-) + κατάλ. -ιον].